Kto tak pięknie gra (orkiestra kameralna)

Słowo „kameralny” kojarzy nam się z czymś mniejszym. „Spotkaliśmy się w kameralnym gronie”, czyli było nas mniej niż zazwyczaj. I bardzo słuszne jest to skojarzenie. Sala kameralna to sala mniejsza od sali koncertowej. A orkiestra kameralna, to orkiestra mniejsza od symfonicznej. Analogicznie chór kameralny, to chór mniejszy od chóru pełnego (chórowi kameralnemu i zespołom kameralnym poświęcę czas osobno).

Orkiestra kameralna – instrumentalny zespół muzyczny zwykle składający się z połączonego kwartetu smyczkowego dwoje skrzypiec, altówki i wiolonczele) i dętego (flet, obój, klarnet, fagot) z towarzyszeniem klawesynu. Niekiedy do składu orkiestry kameralnej dołączano inne instrumenty, lub zdwajano istniejące. Orkiestra kameralna często nie posiadała dyrygenta. Jego rolę spełniał klawesyn grający partię basso continuo, dyktując innym instrumentom rytm i tempo.
Orkiestry kameralne używane były na arystokratycznych dworach i szczyt ich świetności przypadł na okres baroku w muzyce. Z czasem, gdy życie muzyczne zaczęło się przenosić z dworów do sal koncertowych i teatrów muzycznych, orkiestra kameralna stopniowo się rozbudowując, przekształciła się w orkiestrę symfoniczną.

W Łodzi chyba najbardziej znaną orkiestrą kameralną są „Łódzkie smyczki”. Orkiestra powstała przy Państwowym Liceum Muzycznym im H. Wieniawskiego z inicjatywy i pod dyrekcją artystyczną Ryszarda Osmolińskiego, skrzypka – wirtuoza i profesora tej szkoły. Zespół tworzą uczniowie i absolwenci Państwowego Liceum Muzycznego o szczególnym zamiłowaniu do kameralnego muzykowania.

Zapraszam do porównania rozmiaru orkiestry i do odsłuchania orkiestry, tutaj z towarzyszeniem organów: