Kto tak pięknie gra (Artykulacja)

Artykulacja jest kolejnym elementem dzieła muzycznego i polega dosłownie na tym samym co artykułowanie dźwięku, kiedy mówimy, czyli jest to sposób wydobywania dźwięków. I tak jak w czasie mówienia, inaczej artykułujemy dźwięki kiedy jesteśmy źli, a inaczej kiedy zadowoleni, inaczej kiedy chcemy kogoś o coś poprosić, a inaczej kiedy wydajemy polecenie. Podobnie jest w muzyce, różne sposoby artykulacji są po to, by wyrazić różne stany emocjonalne. Jak np. w filmach gra muzyka krótkie, często powtarzane dźwięki, wiemy, że za chwilę coś się wydarzy ;) kiedy chcemy pokazać np. krajobraz, raczej stosujemy długie rozległe dźwięki, podkreślające przestrzeń. Takie właśnie jest zadanie artykulacji. 

Na te wszystkie sposoby mamy oczywiście konkretne nazwy. Nie wszystkie instrumenty pozwalają na wykorzystanie wszystkich sposobów artykulacji, np. na skrzypcach można zagrać pizzicato, jest to sposób wydobywania dźwięku szarpiąc strunę palcem (generalnie na skrzypcach używamy smyczka), takie sposób jest niedostępny np. dla instrumentów dętych.

Ale jest kilka sposobów dostępnych dla wszystkich instrumentów.

Mamy dwa podstawowe sposoby wydobycia dźwięków: łączone, czyli legato 

i oddzielane, czyli non legato

Do oddzielanych należy również staccato, czyli króciutkie dźwięki, ostre jak szpileczki

Kilka przykładów innej artykulacji

Wspomniane wcześniej pizzicato: 

Tremolo i glissando:

Tremolo na gitarze: 

Kilka sposobów na skrzypcach:

Arpeggio:

Flażolety:

Frullato: 

W muzyce XX wieku powstało wiele innych sposobów artykulacyjnych, kompozytorzy wymyślali jak jeszcze inaczej można wydobyć dźwięki z poszczególnych instrumentów i tak np. na skrzypcach można grać odwróconym smyczkiem (drzewcem), albo szarpać struny fortepianu, albo na tych strunach kłaść różne rzeczy, zmieniające barwę poszczególnych dźwięków.